മലയാള കവിതാലോകം - ജോസഫ്‌ നല്ലവന്‍
| URL:http://kaavyanarthaki.blogspot.com/2006/06/blog-post.html | Published: 6/6/2006 12:16 AM |
| Author: കാവ്യനര്‍ത്തകി |
എസ്‌.ജോസഫിനെ അടുത്തു പരിചയമില്ല. എങ്കിലും കാഴ്ചയില്‍ സൌമ്യനായ, ഒരു കര്‍ഷകന്റെ രൂപഭാവങ്ങളുള്ള, മനസ്സു കൊണ്ട്‌ കര്‍ഷകന്‍ തന്നെയായ ഈ യുവാവിന്റെ കവിതയോട്‌ എന്തോ ഒരടുപ്പമുണ്ട്‌. ഏറെ പ്രതീക്ഷയുള്ള യുവകവികളുടെ കൂട്ടത്തിലാണ്‌ ജോസഫിനെ ഞാന്‍ അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്‌. എന്റെ സുഹൃത്ത്‌ സജയ്‌.കെ.വി. അഭിപ്രായപ്പെട്ടതു പോലെ നാട്ടുവെളിച്ചം നിറഞ്ഞ ഒരു വായ്മൊഴിയാണ്‌ ജോസഫിന്റെ ഭാഷ. ഗ്രാമീണഭാഷയോടുള്ള ഈ അഭിനിവേശം വിഷയസ്വീകരണത്തിലുമുണ്ട്‌. ആധുനിക ജീവിതശൈലിയെ പാടെ ഉപേക്ഷിച്ച്‌ കുടിയേറ്റഭൂമിയുടെ നാള്‍വഴിക്കണക്കുകള്‍ നിരത്തുന്നതാണ്‌ ആ കവിത. ഇടശ്ശേരിയുടെ കവിതയില്‍ ഗ്രാമീണത നാഗരികതയുമായുള്ള സംഘട്ടനത്തിലൂടെ വെളിവാകുമ്പോള്‍ ജോസഫിന്റെ കവിതയില്‍ നാഗരികത ദൃശ്യമാകുന്നതേ ഇല്ല. ഇല്ലായ്മ (absence) കൊണ്ടു സ്വയം വെളിവാക്കുന്ന ഒന്നാണത്‌. പരിചയിച്ച വഴികളുടെ മിഴിവുറ്റ ചിത്രങ്ങളില്‍ ഈ കവിത മിക്കവാറും ഒതുങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു. കവിതക്ക്‌ സ്വയം അതിലംഘിക്കാനുള്ള സാധ്യതകള്‍ ജോസഫിന്റെ കവിതകളില്‍ വിരളമാണ്‌. പുതിയ സമാഹാരമായ "ഐഡ്ന്റിറ്റി കാര്‍ഡ്‌"-ലെ കവിതകളും ഇതേ പരിമിതികള്‍ പേറുന്നവയാണ്‌. എന്നാല്‍ എന്നെ അതിശയപ്പെടുത്തിയ ഒരു കവിത, ഒരേ ഒരെണ്ണം, ഈ സമാഹാരത്തിലുണ്ട്‌:
ചതുപ്പില്‍ മേയുന്നു പശു, അതിന്നടു-
ത്തിരിക്കുന്നു മുണ്ടി, വെയിലുള്ള നേരം.
തിരിച്ചു പോ പശു! തിരിച്ചു പോ പശു!
ചെറിയ കുട്ടി കല്ലെറിഞ്ഞോടിക്കുന്നു.
തിരിച്ചു പോയത്‌ വെളുപ്പുള്ളില്‍ വച്ച്‌
ചെളിനിറം കാണിച്ചിരുന്നൊരാപ്പക്ഷി.
മുകളിലാകാശം മുകളിലാകാശം
പശു മേഞ്ഞ്‌ മേഞ്ഞ്‌ ചെളിയില്‍ താഴുന്നു
അതിന്‍ നിലവിളി കുമിളകളായി
അവിടം പുല്‍മൂടിപ്പഴയപോലായി.
തിരിച്ചു പോ കുട്ടി! തിരിച്ചു പോ കുട്ടി
വെയിലും പോകുന്നു; ഇരുളു വീഴുന്നു.
-പശു
ബാല്യത്തിന്റെ വെളുപ്പുള്ളില്‍ വച്ച്‌ ചെളിനിറം കാണിച്ചിരുന്ന നന്മകള്‍ പറന്നു പോകുമ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മകളുടെ പശു ചതുപ്പിലാണ്ട്‌ പോകുന്നു. തിരിച്ചു പോകാനാകാതെ ഇരുളിലാഴുന്ന ജീവിതത്തെ കവിതയാക്കുന്ന രാസവിദ്യയാണിത്‌. സമയത്തിന്റെ വിഹ്വലസീമകളെ സ്പര്‍ശിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മ.
"ഒരക്ഷരം പഠിച്ചാ മതി," മാധവന്‍ നായര്‍ പറഞ്ഞു (ഖസാക്കിന്റെ ഇതിഹാസം)
ഒരു കവിത എഴുതിയാല്‍ മതി. എന്നാലും ജോസഫ്‌ ഇനിയും ജീവിതത്തില്‍ ചിന്തേര്‌ ചേര്‍ക്കുന്നത്‌ കാണാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു.
ചതുപ്പില്‍ മേയുന്നു പശു, അതിന്നടു-
ത്തിരിക്കുന്നു മുണ്ടി, വെയിലുള്ള നേരം.
തിരിച്ചു പോ പശു! തിരിച്ചു പോ പശു!
ചെറിയ കുട്ടി കല്ലെറിഞ്ഞോടിക്കുന്നു.
തിരിച്ചു പോയത്‌ വെളുപ്പുള്ളില്‍ വച്ച്‌
ചെളിനിറം കാണിച്ചിരുന്നൊരാപ്പക്ഷി.
മുകളിലാകാശം മുകളിലാകാശം
പശു മേഞ്ഞ്‌ മേഞ്ഞ്‌ ചെളിയില്‍ താഴുന്നു
അതിന്‍ നിലവിളി കുമിളകളായി
അവിടം പുല്‍മൂടിപ്പഴയപോലായി.
തിരിച്ചു പോ കുട്ടി! തിരിച്ചു പോ കുട്ടി
വെയിലും പോകുന്നു; ഇരുളു വീഴുന്നു.
-പശു
ബാല്യത്തിന്റെ വെളുപ്പുള്ളില്‍ വച്ച്‌ ചെളിനിറം കാണിച്ചിരുന്ന നന്മകള്‍ പറന്നു പോകുമ്പോള്‍ ഓര്‍മ്മകളുടെ പശു ചതുപ്പിലാണ്ട്‌ പോകുന്നു. തിരിച്ചു പോകാനാകാതെ ഇരുളിലാഴുന്ന ജീവിതത്തെ കവിതയാക്കുന്ന രാസവിദ്യയാണിത്‌. സമയത്തിന്റെ വിഹ്വലസീമകളെ സ്പര്‍ശിക്കുന്ന ഓര്‍മ്മ.
"ഒരക്ഷരം പഠിച്ചാ മതി," മാധവന്‍ നായര്‍ പറഞ്ഞു (ഖസാക്കിന്റെ ഇതിഹാസം)
ഒരു കവിത എഴുതിയാല്‍ മതി. എന്നാലും ജോസഫ്‌ ഇനിയും ജീവിതത്തില്‍ ചിന്തേര്‌ ചേര്‍ക്കുന്നത്‌ കാണാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു.
| Squeet Ad | Squeet Advertising Info |
- Do you need more energy but don't want to use caffeine or stimulants?
- Do you suffer inflamation or chronic pain and don't want to depend on perscription drugs?
- Are you one of the 70% of our population that has sleep problems
posted by സ്വാര്‍ത്ഥന്‍ at 4:37 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home