mazhamekhangal - തിരിച്ചറിവ്‌...
| http://mazhamekhangal.blogspot.com/2006/03/blog-post_20.html | Date: 3/21/2006 7:43 AM |
| Author: Magu |
നമ്മള്‍ കടല്‍ക്കരയിലെത്തിയപ്പോള്‍ പടിഞ്ഞാറ്‌ സൂര്യനസ്തമിക്കാന്‍ തയ്യാറെടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു...
ആളൊഴിഞ്ഞ മണല്‍തിട്ടയില്‍ നമ്മളിരുന്നു... അടുത്തെങ്കിലുമന്യരെ പോലെ... ഏറെ നേരത്തെ നിശ്ശബ്ദതക്കൊടുവില്‍ നീ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി...
നിനക്കു എന്തൊക്കയോ പറഞ്ഞുതീര്‍ക്കാനുണ്ടായിരുന്നു...
മരുഭൂമിയില്‍ മഴമേഘംകണ്ടവന്റെ ഉത്സാഹതിമിര്‍പ്പായിരുന്നു നിനക്ക്‌..
നിന്റെ നിരാശകളെ നീ പരിചയപ്പെടുത്തി തന്നു...
നിന്റെ ഏകാന്തതകളെ കുറിച്ച്‌ നീ വാചാലനായി...
നിന്റെ നെടുവീര്‍പ്പുകളെ നീ കോറിയിട്ടു..
നിന്റെ വാക്കുകളില്‍ ഞാനെന്റെ സ്വരം തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു...
നിന്റെ വിങ്ങലുകളില്‍ എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പറിയുകയായിരുന്നു...
ഒന്നും പറയാതെ ഞാനെല്ലാം കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...
ആരും കാണാതെ നെഞ്ചിലോളിപ്പിച്ചു വച്ച നിശ്വാസങ്ങളുടെ ചൂടറിയുകയായിരുന്നു...
കനംതൂങ്ങിയ മിഴികളില്‍ നിന്റെ വികാരങ്ങളുടെ ഭാരം ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു...
നിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കവേ, നീ അസ്വസ്ഥനാകുന്നതു ഞാന്‍ കണ്ടു...
ഇടയ്ക്കൊന്നു നിന്ന ചെറുചാറ്റല്‍ മഴപോലെ, നീ നിശ്ശബ്ദനായി...
നീ എന്റെ കണ്ണുകളുടെ ആഴങ്ങളിലേക്കു ഇറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍, ഞാന്‍ നോട്ടത്തെ അടര്‍ത്തി മാറ്റി...
നീ എന്റെ ഭാവങ്ങളില്‍ നിന്ന് ചിന്തകളെ വേര്‍ത്തിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതാണെന്നറിഞ്ഞുകൊണ്ട്‌...
ഒന്നും പറയുവനാവാതെ , ഹൃദയത്തില്ലെവിടയോ ദുഃഖം കനക്കുന്നു...
കാര്‍പടലം കൂരിരുള്‍പടര്‍ത്തി കാഴ്ചയുടെ നിലാവുമാച്ചു കളഞ്ഞു...
നിന്റെ ഏകാന്തതയുടെ തീക്ഷണതയില്‍ ...വേദനകളുറഞ്ഞുപോയ എന്റെ കണ്ണുകളുടെ ആഴങ്ങള്‍... ഉറവ പൊട്ടി ഊറിതുടങ്ങിയിരുന്നു...
എന്റെ കണ്‍പീലികളിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങി ... എന്റെ കവിളുകളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ മഴത്തുള്ളികള്‍ സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു... മോഹങ്ങളുടെ വര്‍ണ്ണവില്ലൊളിപ്പിച്ചു വച്ച ഒരു മഴമേഘത്തിന്റെ കരച്ചിലായിരുന്നു...
നീര്‍മഴയുടെ തണുത്ത സാന്ദ്വനത്തില്‍ കണ്ണുകളടച്ചിരിക്കേ,
നീ എന്റെ നിഴലായുരുന്നുവെന്നു ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു...
ആളൊഴിഞ്ഞ മണല്‍തിട്ടയില്‍ നമ്മളിരുന്നു... അടുത്തെങ്കിലുമന്യരെ പോലെ... ഏറെ നേരത്തെ നിശ്ശബ്ദതക്കൊടുവില്‍ നീ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി...
നിനക്കു എന്തൊക്കയോ പറഞ്ഞുതീര്‍ക്കാനുണ്ടായിരുന്നു...
മരുഭൂമിയില്‍ മഴമേഘംകണ്ടവന്റെ ഉത്സാഹതിമിര്‍പ്പായിരുന്നു നിനക്ക്‌..
നിന്റെ നിരാശകളെ നീ പരിചയപ്പെടുത്തി തന്നു...
നിന്റെ ഏകാന്തതകളെ കുറിച്ച്‌ നീ വാചാലനായി...
നിന്റെ നെടുവീര്‍പ്പുകളെ നീ കോറിയിട്ടു..
നിന്റെ വാക്കുകളില്‍ ഞാനെന്റെ സ്വരം തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു...
നിന്റെ വിങ്ങലുകളില്‍ എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പറിയുകയായിരുന്നു...
ഒന്നും പറയാതെ ഞാനെല്ലാം കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...
ആരും കാണാതെ നെഞ്ചിലോളിപ്പിച്ചു വച്ച നിശ്വാസങ്ങളുടെ ചൂടറിയുകയായിരുന്നു...
കനംതൂങ്ങിയ മിഴികളില്‍ നിന്റെ വികാരങ്ങളുടെ ഭാരം ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു...
നിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കവേ, നീ അസ്വസ്ഥനാകുന്നതു ഞാന്‍ കണ്ടു...
ഇടയ്ക്കൊന്നു നിന്ന ചെറുചാറ്റല്‍ മഴപോലെ, നീ നിശ്ശബ്ദനായി...
നീ എന്റെ കണ്ണുകളുടെ ആഴങ്ങളിലേക്കു ഇറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍, ഞാന്‍ നോട്ടത്തെ അടര്‍ത്തി മാറ്റി...
നീ എന്റെ ഭാവങ്ങളില്‍ നിന്ന് ചിന്തകളെ വേര്‍ത്തിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതാണെന്നറിഞ്ഞുകൊണ്ട്‌...
ഒന്നും പറയുവനാവാതെ , ഹൃദയത്തില്ലെവിടയോ ദുഃഖം കനക്കുന്നു...
കാര്‍പടലം കൂരിരുള്‍പടര്‍ത്തി കാഴ്ചയുടെ നിലാവുമാച്ചു കളഞ്ഞു...
നിന്റെ ഏകാന്തതയുടെ തീക്ഷണതയില്‍ ...വേദനകളുറഞ്ഞുപോയ എന്റെ കണ്ണുകളുടെ ആഴങ്ങള്‍... ഉറവ പൊട്ടി ഊറിതുടങ്ങിയിരുന്നു...
എന്റെ കണ്‍പീലികളിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങി ... എന്റെ കവിളുകളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങിയ മഴത്തുള്ളികള്‍ സ്വപ്നങ്ങളായിരുന്നു... മോഹങ്ങളുടെ വര്‍ണ്ണവില്ലൊളിപ്പിച്ചു വച്ച ഒരു മഴമേഘത്തിന്റെ കരച്ചിലായിരുന്നു...
നീര്‍മഴയുടെ തണുത്ത സാന്ദ്വനത്തില്‍ കണ്ണുകളടച്ചിരിക്കേ,
നീ എന്റെ നിഴലായുരുന്നുവെന്നു ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു...
posted by സ്വാര്‍ത്ഥന്‍ at 6:46 PM
1 Comments:
A very touching experience of solitude.
Post a Comment
<< Home