കൊടകര പുരാണം - ഒരു എളിയ നന്ദി പ്രകടനം.
| URL:http://kodakarapuranams.blogsp....com/2006/09/blog-post_15.html | Published: 9/16/2006 2:26 AM |
| Author: വിശാല മനസ്കന്‍ |
സെപ്റ്റംബര്‍ മാസം ഒരെട്ടുകൊല്ലമായി എനിക്ക്‌ ഇച്ചിരി ഇമ്പോര്‍ട്ടന്‍സ്‌ കൂടുതലുള്ള മാസമാണ്‌.
തൊണ്ണൂറ്റെട്ടിലെ ഓണം സെപ്റ്റംബറിലായിരുന്നു എന്നതോ ആ കൊല്ലം 16-ന്‌ ഉച്ചക്ക്‌ മഴപെയ്തു എന്നതോ അല്ല, എനിക്കാ മാസത്തിനോട്‌ ഒരു പ്രത്യേക ഇഷ്ടം തോന്നിത്തുടങ്ങാന്‍ കാരണം.
ആ മഴ പെയ്ത ദിവസമായിരുന്നു എന്റെ കഥകളും ഉപകഥകളും കുന്നായ്മകളും ഏഷണികളും രാവുപകല്‌ പങ്കുവക്കാനും പുറം കടിക്കുമ്പോള്‍ മാന്തിക്കാനും പനി വന്നാല്‍ ചുക്കുകാപ്പി വച്ചുണ്ടാക്കിതരാനും ബൈക്കിനുപിറകില്‍ ഇരുത്തി കൊച്ചുവര്‍ത്താനം പറഞ്ഞ്‌ പോകാനും മറ്റുമായി ഞാന്‍ ഒരു ലലനാമണിയെ ഒരായിരത്തഞ്ഞൂറോളം കരക്കാരുടെ മുന്നില്‍ വച്ച്‌ കുരുക്കിട്ട്‌ പിടിച്ച്‌ മാരുതിക്കാറില്‍ കയറ്റി കടന്നുകളഞ്ഞത്‌.
ഒരുപാടൊരുപാട്‌ സന്തോഷങ്ങള്‍ വലതുകാല്‍ വച്ച്‌ എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ കയറിവന്ന മാസം
തികച്ചും യാദൃശ്ചികമായി msn chat ഇല്‍ വലിയ ഒരിടവേളക്ക്‌ ശേഷം കണ്ട പഴയ കേരള.കോം ചങ്ങാതി, ശ്രീ. അനിലേട്ടനുമായി വിശേഷങ്ങള്‍ എക്സ്ചേഞ്ച്‌ ചെയ്യുന്ന നേരത്ത്‌ 'ബ്ലോഗിങ്ങ്‌' എന്ന വാക്ക്‌ കേട്ടതും മറ്റൊരു സെപ്റ്റംബറില്‍. അതായത്‌ 2005 സെപ്റ്റംബറില്‍.
എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഒരുപാടൊരുപാട്‌ സന്തോഷങ്ങളും കൊണ്ട്‌ ഒരുപാട്‌ കൂടപ്പിറപ്പുകള്‍ വലതുകാല്‍ വച്ച്‌ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക്‌ കയറിവരാന്‍ തുടങ്ങിയ മാസം.
ബ്ലോഗിങ്ങോ? അതെന്താ സംഭവം അനിലേട്ടാ?
എന്ന് ഞാന്‍ ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിന്‌ ഇപ്പോള്‍ ഒരു വയസ്സായിരിക്കുന്നു.
അനിലേട്ടനെ നാഴിക്ക്‌ നാല്‍പത്‌ വട്ടം വിളിച്ച്‌ 'അതെങ്ങിനെയാ അനിലേട്ടാ? അങ്ങിനെ ചെയ്യുമ്പൊ ഇങ്ങിനെയാണല്ലോ വരണെ അനിലേട്ടാ?' എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചപ്പോള്‍
'ത്വയിരക്കേടായല്ലോ ഈശ്വരന്മാരേ'
എന്ന് അനിലേട്ടന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞിട്ടും പന്ത്രണ്ട്‌ മാസം കഴിഞ്ഞിരിക്കണൂ! മുന്നൂറ്റി അറുപത്തി ചില്വാനം ദിവസങ്ങള്‍!
'മലയോളം ആഗ്രഹിച്ചാല്‍ കുന്നോളം കിട്ടും' ,'റോള്‍സ്‌ റോയ്സ്‌ ആഗ്രഹിച്ചാല്‍ പ്രീമിയര്‍ പത്മിനി കിട്ടും' എന്നൊക്കെയാണല്ലോ ചൊല്ലുകള്‍.
എന്നാല്‍ ആ ചൊല്ലുണ്ടാക്കിയവരേ, പൂയ്‌, നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ തെറ്റി.
ഞാന്‍ സത്യം സത്യമായി പറയുന്നു, തോട്ടിലോടിക്കളിക്കുന്ന പൊടിച്ചിമീനുകളെങ്കിലും കൊത്തിയെങ്കിലായി എന്നുവിചാരിച്ച്‌ ഞാന്‍ ബ്ലോഗില്‍ പൊടിച്ച്‌ വിതറിയ എന്റെ കൊടകര പുരാണങ്ങള്‍ കൊത്താന്‍ വന്നത്‌ സ്രാവും തിമിംഗലവുമുള്‍പ്പെട്ട വന്‍ കടല്‍ മത്സ്യങ്ങളായിരിന്നു. ഈ ദൈവത്തിന്റെ ഒരു കാര്യം!
എന്റെ ബ്ലോഗില്‍ ഞാന്‍ എന്തെങ്കിലും എഴുതിയിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍, നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നുവെന്നറിഞ്ഞ്‌ ഞാന്‍ സന്തോഷിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അതിന്റെ പിന്നില്‍ എനിക്ക്‌ പറഞ്ഞാലും ചെയ്താലും തീരാത്ത കടപ്പാട്‌ തോന്നേണ്ടതും തോന്നുന്നതും ശ്രീ. അനില്‍, ശ്രീ. വിശ്വപ്രഭ, ശ്രീ. സിബു എന്നിവരോടാണ്‌. പിന്നെ ഒന്നിനുപുറകിലൊന്നായി എത്രയെത്ര പേര്‍!
എനിക്ക്‌ അവരോടുള്ള നന്ദി പറഞ്ഞ്‌ തീര്‍ക്കാന്‍ പറ്റാത്തതും കൊടുത്ത്‌ തീര്‍ക്കാന്‍ പറ്റാത്തും ആണ്‌ (തല്ലി തീര്‍ക്കാന്‍ പറ്റുമോ എന്നറിയില്ല!)
പുരാണം വായിക്കുകയും കമന്റുകള്‍ വഴിയും മെയിലുകള്‍ വഴിയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ബൂലോഗത്തിലെയും ബൂലോഗത്തിന്‌ പുറത്തുള്ളവരുമായ എല്ലാവരോടും എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഉള്ളറകളില്‍ നിന്ന് ബഹിര്‍ഗമിക്കുന്ന (ക:ട്‌- താളവട്ടം) നന്ദി അറിയിക്കുന്നു.
എല്ലാവരുടെയും പേരെടുത്ത്‌ പറയാന്‍ നിന്നാല്‍ എന്റെ പരിപ്പിളകും എന്നത്‌ കൊണ്ടാണ്‌ പറയാത്തത്‌, ആഗ്രഹമില്ലാണ്ടല്ല. എന്നോട്‌ ക്ഷമിക്കുക.
പേരെടുത്ത്‌ പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും എനിക്ക്‌ ഈ ബൂലോഗവും ബൂലോഗരേയും ഇവിടന്ന് കിട്ടിയ സ്‌നേഹവും ഈ ജീവിതത്തില്‍ മറക്കാന്‍ പറ്റില്ല.
എല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദി. ഇനിയും ഒരുപാട്‌ പുതിയ എഴുത്തുകാരും വായനക്കാരും ഈ ബൂലോഗത്ത്‌ ഉണ്ടാകട്ടേ. ഈ ബൂലോഗ കുടുംബത്തിന്റെ കെട്ടുറപ്പും യശ്ശസ്സും വീണ്ടും വീണ്ടും വര്‍ദ്ധിക്കട്ടെ. എല്ലാവരെയും സര്‍വ്വേശ്വരന്‍ രക്ഷിക്കട്ടെ.
വിനയപൂവ്വം,
വിശാല മനസ്കന്‍.
തൊണ്ണൂറ്റെട്ടിലെ ഓണം സെപ്റ്റംബറിലായിരുന്നു എന്നതോ ആ കൊല്ലം 16-ന്‌ ഉച്ചക്ക്‌ മഴപെയ്തു എന്നതോ അല്ല, എനിക്കാ മാസത്തിനോട്‌ ഒരു പ്രത്യേക ഇഷ്ടം തോന്നിത്തുടങ്ങാന്‍ കാരണം.
ആ മഴ പെയ്ത ദിവസമായിരുന്നു എന്റെ കഥകളും ഉപകഥകളും കുന്നായ്മകളും ഏഷണികളും രാവുപകല്‌ പങ്കുവക്കാനും പുറം കടിക്കുമ്പോള്‍ മാന്തിക്കാനും പനി വന്നാല്‍ ചുക്കുകാപ്പി വച്ചുണ്ടാക്കിതരാനും ബൈക്കിനുപിറകില്‍ ഇരുത്തി കൊച്ചുവര്‍ത്താനം പറഞ്ഞ്‌ പോകാനും മറ്റുമായി ഞാന്‍ ഒരു ലലനാമണിയെ ഒരായിരത്തഞ്ഞൂറോളം കരക്കാരുടെ മുന്നില്‍ വച്ച്‌ കുരുക്കിട്ട്‌ പിടിച്ച്‌ മാരുതിക്കാറില്‍ കയറ്റി കടന്നുകളഞ്ഞത്‌.
ഒരുപാടൊരുപാട്‌ സന്തോഷങ്ങള്‍ വലതുകാല്‍ വച്ച്‌ എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ കയറിവന്ന മാസം
തികച്ചും യാദൃശ്ചികമായി msn chat ഇല്‍ വലിയ ഒരിടവേളക്ക്‌ ശേഷം കണ്ട പഴയ കേരള.കോം ചങ്ങാതി, ശ്രീ. അനിലേട്ടനുമായി വിശേഷങ്ങള്‍ എക്സ്ചേഞ്ച്‌ ചെയ്യുന്ന നേരത്ത്‌ 'ബ്ലോഗിങ്ങ്‌' എന്ന വാക്ക്‌ കേട്ടതും മറ്റൊരു സെപ്റ്റംബറില്‍. അതായത്‌ 2005 സെപ്റ്റംബറില്‍.
എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ ഒരുപാടൊരുപാട്‌ സന്തോഷങ്ങളും കൊണ്ട്‌ ഒരുപാട്‌ കൂടപ്പിറപ്പുകള്‍ വലതുകാല്‍ വച്ച്‌ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക്‌ കയറിവരാന്‍ തുടങ്ങിയ മാസം.
ബ്ലോഗിങ്ങോ? അതെന്താ സംഭവം അനിലേട്ടാ?
എന്ന് ഞാന്‍ ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിന്‌ ഇപ്പോള്‍ ഒരു വയസ്സായിരിക്കുന്നു.
അനിലേട്ടനെ നാഴിക്ക്‌ നാല്‍പത്‌ വട്ടം വിളിച്ച്‌ 'അതെങ്ങിനെയാ അനിലേട്ടാ? അങ്ങിനെ ചെയ്യുമ്പൊ ഇങ്ങിനെയാണല്ലോ വരണെ അനിലേട്ടാ?' എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചപ്പോള്‍
'ത്വയിരക്കേടായല്ലോ ഈശ്വരന്മാരേ'
എന്ന് അനിലേട്ടന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞിട്ടും പന്ത്രണ്ട്‌ മാസം കഴിഞ്ഞിരിക്കണൂ! മുന്നൂറ്റി അറുപത്തി ചില്വാനം ദിവസങ്ങള്‍!
'മലയോളം ആഗ്രഹിച്ചാല്‍ കുന്നോളം കിട്ടും' ,'റോള്‍സ്‌ റോയ്സ്‌ ആഗ്രഹിച്ചാല്‍ പ്രീമിയര്‍ പത്മിനി കിട്ടും' എന്നൊക്കെയാണല്ലോ ചൊല്ലുകള്‍.
എന്നാല്‍ ആ ചൊല്ലുണ്ടാക്കിയവരേ, പൂയ്‌, നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ തെറ്റി.
ഞാന്‍ സത്യം സത്യമായി പറയുന്നു, തോട്ടിലോടിക്കളിക്കുന്ന പൊടിച്ചിമീനുകളെങ്കിലും കൊത്തിയെങ്കിലായി എന്നുവിചാരിച്ച്‌ ഞാന്‍ ബ്ലോഗില്‍ പൊടിച്ച്‌ വിതറിയ എന്റെ കൊടകര പുരാണങ്ങള്‍ കൊത്താന്‍ വന്നത്‌ സ്രാവും തിമിംഗലവുമുള്‍പ്പെട്ട വന്‍ കടല്‍ മത്സ്യങ്ങളായിരിന്നു. ഈ ദൈവത്തിന്റെ ഒരു കാര്യം!
എന്റെ ബ്ലോഗില്‍ ഞാന്‍ എന്തെങ്കിലും എഴുതിയിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍, നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നുവെന്നറിഞ്ഞ്‌ ഞാന്‍ സന്തോഷിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ അതിന്റെ പിന്നില്‍ എനിക്ക്‌ പറഞ്ഞാലും ചെയ്താലും തീരാത്ത കടപ്പാട്‌ തോന്നേണ്ടതും തോന്നുന്നതും ശ്രീ. അനില്‍, ശ്രീ. വിശ്വപ്രഭ, ശ്രീ. സിബു എന്നിവരോടാണ്‌. പിന്നെ ഒന്നിനുപുറകിലൊന്നായി എത്രയെത്ര പേര്‍!
എനിക്ക്‌ അവരോടുള്ള നന്ദി പറഞ്ഞ്‌ തീര്‍ക്കാന്‍ പറ്റാത്തതും കൊടുത്ത്‌ തീര്‍ക്കാന്‍ പറ്റാത്തും ആണ്‌ (തല്ലി തീര്‍ക്കാന്‍ പറ്റുമോ എന്നറിയില്ല!)
പുരാണം വായിക്കുകയും കമന്റുകള്‍ വഴിയും മെയിലുകള്‍ വഴിയും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ബൂലോഗത്തിലെയും ബൂലോഗത്തിന്‌ പുറത്തുള്ളവരുമായ എല്ലാവരോടും എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഉള്ളറകളില്‍ നിന്ന് ബഹിര്‍ഗമിക്കുന്ന (ക:ട്‌- താളവട്ടം) നന്ദി അറിയിക്കുന്നു.
എല്ലാവരുടെയും പേരെടുത്ത്‌ പറയാന്‍ നിന്നാല്‍ എന്റെ പരിപ്പിളകും എന്നത്‌ കൊണ്ടാണ്‌ പറയാത്തത്‌, ആഗ്രഹമില്ലാണ്ടല്ല. എന്നോട്‌ ക്ഷമിക്കുക.
പേരെടുത്ത്‌ പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും എനിക്ക്‌ ഈ ബൂലോഗവും ബൂലോഗരേയും ഇവിടന്ന് കിട്ടിയ സ്‌നേഹവും ഈ ജീവിതത്തില്‍ മറക്കാന്‍ പറ്റില്ല.
എല്ലാവര്‍ക്കും നന്ദി. ഇനിയും ഒരുപാട്‌ പുതിയ എഴുത്തുകാരും വായനക്കാരും ഈ ബൂലോഗത്ത്‌ ഉണ്ടാകട്ടേ. ഈ ബൂലോഗ കുടുംബത്തിന്റെ കെട്ടുറപ്പും യശ്ശസ്സും വീണ്ടും വീണ്ടും വര്‍ദ്ധിക്കട്ടെ. എല്ലാവരെയും സര്‍വ്വേശ്വരന്‍ രക്ഷിക്കട്ടെ.
വിനയപൂവ്വം,
വിശാല മനസ്കന്‍.
posted by സ്വാര്‍ത്ഥന്‍ at 12:27 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home